Lekarz ortodonta zanim rozpocznie leczenie interdyscyplinarne musi wiedzieć jaki rodzaj zabiegu jest planowany u pacjenta. Znajomość technik chirurgicznych, możliwych rodzajów przesunięć w zakresie kości szczęk, typów rotacji kości pozwala na właściwe przygotowanie pacjenta pod względem ortodontycznym a tym samym warunkuje uzyskanie optymalnej estetyki, stosunków w drogach oddechowych i prawidłowego zgryzu po leczeniu operacyjnym. Plan postępowania interdyscyplinarnego powienien zostać uzgodniony wspólnie z chirurgiem szczękowym, gdyż tylko takie postępowanie zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia i niezadowolenia pacjenta z jego efektów.
W czasie kursu zostaną omówione: 1. Morfologia twarzy pacjentów 2. Typy rotacji płaszczyzny zgryzowej oraz jej wpływ na tkanki twarde i miękkie twarzy – omówienie na przykładach pacjentów 3. Etapy planowania zabiegów ortognatycznych metodą 2D: planowanie zabiegu na telerentgenogramie, rejestracja ustawienia górnego łuku zębowego łukiem twarzowym, ustawienie modeli w artykulatorze i „chirurgia na modelach” z pobraniem zgryzów na szablony chirurgiczne dla szczęki i dla żuchwy. 4. Podstawowe informacje dotyczące planowania 3D: – Badania konieczne do opracowania planu w technologii 3D: tomografia komputerowa,skany wewnątrzustne, fotografie twarzy i zgryzu z uwzględnieniem “natural head position”. – Interpretacja badań i informacji płynących z ich wykonania – Analiza STCA w planowaniu leczenia chirurgicznego – Wpływ ustawienia zębów i układu szkieletowego na estetykę twarzy – Analiza dróg oddechowych.

Część praktyczna będzie obejmowała zaplanowanie 2 przypadków metodą 2D na obrysach zdjęć cefalometrycznych. Celem kursu praktycznego jest zrozumienie etapów i głównych zasad w procesie planowania zabiegów operacyjnych. Samodzielne zaplanowane zabiegów ortognatycznych wpłynie na lepsze zrozumienie idei leczenia chirurgicznego przez lekarza ortodontę. Wiedza ta poprawi komunikację między lekarzem ortodontą a chirurgiem szczękowo-twarzowym w codziennej praktyce.